Evenwicht & balanceren

Het was bij de Buddykids dat ik de post ‘evenwichtsoefening’ las die me vandaag tot (nog meer) nadenken zette. Het is duidelijk dat het niet altijd makkelijk is het evenwicht te vinden tussen werk, privé, kinderen, partner, …

Ik moet zeggen dat ik de laatste weken al veel extra levenswijsheid kreeg.
De gesprekken die ik her en der voerde met bekenden en minder bekenden waren bij momenten heavy maar ik heb er al veel uit geleerd. Graven in het verleden, dingen (hoe vanzelfsprekend ook) in vraag stellen en heel veel nadenken. Het is gissen naar de elementen die ervoor zorgden dat ik uiteindelijk aan de alarmbel trok. Heb ik de dood van mijn moeder -zo amper een week naar de geboorte van Mats- toch nog niet helemaal verwerkt hoewel ik het gevoel heb dat dat wel het geval is? Heb ik te hoge verwachtingen van mijn kinderen (als je zelf zonder problemen door school laveerde, is het misschien moeilijker te aanvaarden dat het voor de kinderen – met of zonder leerstoornis – niet zo evident is)? Leg ik de lat te hoog? Misschien was mijn vrije woensdag toch niet zo vrij (drie kinderen in huis en tegelijkertijd rommel proberen weg te werken, een onbegonnen zaak)? Heb ik gewoon te lang op automatisch piloot geleefd?

Allemaal vragen waar misschien nooit een antwoord op komt. Ik besef nu meer dan ooit dat een goeie gezondheid niet zo vanzelfsprekend is en dat je je gezondheid als een kostbaar goed moet beschouwen en koesteren. Een beetje meer eigenliefde mag (en soms wil dat ook zeggen jezelf op de eerste plaats zetten en niet de kinderen)!

Vorige week nog kreeg ik van een goeie vriendin een dierbaar geschenkje met de tekst: “Geluk is zachtjes drijven op de stroom van het leven.” Ik denk dat ik dat vanaf nu maar ga doen en hopelijk komt dat evenwicht dan vanzelf.