Twee weken Noorwegen vorige zomer en nog steeds is er niks van op deze blog geraakt. Het zegt meer over deze blog dan over de vakantie. Inderdaad… Noorwegen zal ons nog lang bijblijven.
Er kwam wel wat voorbereiding aan te pas. Ik startte met twee vakantiehuizen die al langer op mijn Pinterest bord stonden en vulde daarna de gaten tussenin op. We beslisten om niet in Kiel de nachtferry te nemen, maar wel om helemaal naar Noord-Denemarken te rijden. En twee weken vakantie plannen in de zomermaanden was ook niet zo makkelijk. Uiteindelijk beslisten we om 15 augustus in de hele late namiddag (ergens rond 18u) te vertrekken. Onze koffer is goed gevuld met droge voeding en veel bakbroodjes (aardappelen mogen we wettelijk niet meepakken). We rijden tot in Bremen waar we een goedkope Ibis boekten. Na een eenvoudig ontbijt rijden we de volgende dag verder tot Brønderslev in Noord-Denemarken. Omdat we ruim op tijd zullen arriveren maken we nog een kleine omweg langs Løkken en waaien nog wat uit op het strand. Je mag de auto gewoon op het strand parkeren. We eten in het centrum van Brønderslev en slapen in een familiekamer van de hostel daar. Dik in orde.
Zaterdagochtend 17 augustus staan we om 8 u in Hirtshals bij de ferry om in te checken. Vier uur op de boot en onstuimig water. Geen internet maar wel voldoende lectuur en gedownloade Netflix reeksen om de tijd te overbruggen. In Noorwegen aangekomen rijden we naar onze eerste slaapplek. Het valt ons meteen op dat er veel elektrische wagens op de baan zijn. We stoppen onderweg bij een winkel en kopen nog wat verse voeding. Gelukkig maar, we hebben snel door dat de supermarkten hier erg dun bezaaid zijn.
Het hutje dat we bij Torpo Gjestegard huurden, heeft zijn beste tijd gehad. De vloer watert af, het keukentje is minder dan basic en de balken van het slaapkamerplafond zien er uit als een WC-muur in eender welk jeugdhuis. We maken er het beste van, genieten van de Noorse uitzichten en de Noorse wifi, dat ook. We ontbijten met cornflakes (want we riskeren het niet broodjes te bakken in het aftandse oventje). Als we uitchecken zie ik de kat des huisjes over het ontbijtbuffel lopen. Blij met de cornflakes in mijn maag.
Zodra we terug op weg zijn, staan we versteld van de natuurpracht die we passeren. Geweldige vergezichten, keer op keer. De ooohs en de aaahs wisselen elkaar af. We rijden dan ook op één van de Scenic Routes, de Valdresflye route, die hierom bekend staan. Onderweg spotten we een kudde rendieren.
We rijden de hoogste bergtop van Noorwegen op, de Galdhoppigen. De Juvasshytta berghut ligt daar in een desolaat steenlandschap met zicht op de eeuwige sneeuw. Deze hut is ook maar een half jaar geopend. Eens september gepasseerd staat het daar leeg, wegens niet bereikbaar en te guur. Een gids van Klimapark2496 leidt ons rond in de omgeving, vertelt over de fauna, flora en het effect van de klimaatopwarming. Iedereen luistert geboeid. Als afsluiter bezoeken we de ijsgrot die er uitgegraven is. Meer dan een aanrader. We zijn blij dat we onze winterjassen, mutsen en wanten mee hebben.
We rijden nog een stuk van de Sognefellet scenic route. Opnieuw ademloos genieten van de uitzichten en eeuwige sneeuw.
De komende 6 nachten slapen we in Ornes. Ons vakantiehuis heeft zicht op het Lustrafjord. Ornes staat vooral bekend voor zijn staafkerk, de oudste van de 28 staafkerken die de tand des tijds doorstaan hebben.
Maandag 19 augustus: Na 3 autodagen kunnen we de rust gebruiken. Filip en ik wandelen in Ornes rond en bezoeken de staafkerk. Ons vakantiehuis is een pareltje en de jacuzzi, met zicht op het fjord maakt het helemaal af. Dit is Genieten met grote G. We zijn blij dat we voor ons verlof toch nog de nodige inentingen tegen tekenencefalitis haalden. Filip merkt de volgende ochtend twee teken op zijn onderbeen, waarschijnlijk tijdens de wandeling in zijn broekspijpen gekropen. Deze regio is geen risicogebied, maar de zuidkust van Noorwegen zou dat wel zijn.
Dinsdag 19 augustus: Veel meer dan frambozen en blauwe bessen kan je niet kopen in Ornes. We moeten met de overzetboot naar Sognal. Eerst rijden we nog naar de Kvinnafossen, één van de vele watervallen en verbazen ons over de vele boomgaarden. We dachten dat de Noren niet erg zelfvoorzienend waren en hun groentes en fruit vooral moesten importeren. Niet dus. Het weer is zus en zo en kan elk moment omslaan.
Gelukkig is het op woensdag wel een goed dagje, bewolkt maar droog. We boekten een “glacier hike”. Met een RIB-bootje varen we eerst naar de overkant van een stuwmeer om daar onze wandeling naar de Tunsbergsbreen gletscher te starten. We picknicken onderweg en als we bij de gletscher arriveren krijgen we clampons onder onze wandelschoenen en met pikhouweel en gezekerd aan een lang touw gaan we de gletscher op onder begeleiding van onze gids. Machtig!
Donderdag 21 augustus: Filip staat op met een pijnlijke enkel. Verplichte rust. Mats en ik wandelen in Ornes rond en zijn verwonderd over de dikke roze frambozen die hier aan de planten van de lokale boeren hangen. Appels, pruimen, aardbeien, blauwe bessen en frambozen, ze hebben het hier allemaal. We slaan onze voorraad lekkers in bij het zelfbedieningskraampje bij de kerk. De blauwbessen kunnen de competitie aan met onze Schriekse blauwbessen.
Vrijdag 22 augustus: Regenweer en dus wordt het het Norsk BreMuseum over gletschers en de klimaatsverandering. We pakken ook al in, want morgen zetten we onze trip verder.
Zaterdag 23 augustus: vandaag doen we de route Ornes – Ulvik. De rit wordt uitgebreid met een stuk van de Hardanger Scenic Route. Mooie uitzichten en vergezichten. Ik kan blijven kijken, de zonen iets minder. Die hangen (meestal) liever boven hun elektronica. Voor hen duurt de rit te lang. We doen twee overzetboten, de langste tunnel van Noorwegen (27 km) mét sfeerverlichting en duiken tunnel in en tunnel uit. We hebben de tel niet bijgehouden maar ik durft te zeggen dat we tegen het eind van de dag misschien wel 200 tunnels gedaan hebben. Onze laatste tunnel van de dag heeft zelfs een rond punt. Dit Noren hebben duidelijk iets met tunnels. Watervallen genoeg onderweg, maar de waterval van Steindalsfossen, waar je achter de waterval door kan gaan, is toch wel de moeite.
We slapen vandaag in een hytte op een camping. Back to basics dus. Het restaurant van het bijbehorende Gjestehus is vooral duur en niet bepaald bijzonder. We lezen nog wat en kruipen op de dunne matrasjes. En meest belangrijk: er is wifi.
Zondag 24 augustus: vandaag staat de rit Ulvik – Nesflaten op het programma. Onze eerste stop doen we in Tyssedal waar we het #kraftmuseet bezoeken. Een oude hydro-energiefabriek, een stukje industrieel erfgoed. Interessant om horen en zien. Na de picknick rijden we naar het stuwmeer dat de elektriciteitsfabriek voedt. We passeren het startpunt voor de hike naar de #trolltunga. Een wandeling van 24 km is niks voor ons. Omdat de rondleidingen op de Lilletopp niet meer doorgaan, wandelen we maar een heel eind langs het meer. We proberen de Trolltunga te ontwaren in de verte maar waarschijnlijk is die zo klein dat je die vanop die afstand niet kan zien.
Uiteindelijk gaat het verder richting het #energihotellet in #nesflaten. We stoppen net op tijd bij een eetgelegenheid in Røldal want nadien komen we echt niks meer tegen. Frituren kennen ze hier nog niet.
Nesflaten is een kunstmatig dorpje dat draait rond de energiecentrale en distributiestation die daar in de jaren 70 gebouwd zijn. De huisjes in het dorp zijn tegelijkertijd gebouwd. Het gemeenschappelijk zwembad van het dorpje mag ook gebruikt worden door de hotelgasten en daar maken we graag gebruik van.
Maandag 25 augustus: we nemen de tijd. Eerst een ontbijt met Norske vafler in het Energihotellet en daarna checken we uit. Ze voorspellen een extreem warme dag voor Noorwegen dus stoppen we eerst nog bij het zwembad dat we opnieuw voor ons alleen hebben.
Daarna volgt de laatste lange rit door Noorwegen. We rijden naar het Zuid-Oosten en verbazen ons opnieuw over de schoonheid van dit land. Het is inderdaad een mooie dag. Ons laatste verblijf is opnieuw een schot in de roos. Kurdola gard is een Noors landhuis met geschiedenis. Het is zo’n 150 jaar oud en werd een paar jaar geleden grondig onder handen genomen. De pasteltintjes passen perfect. We zijn onder de indruk.
Dinsdag 26 augustus: vandaag alleen maar zon staat er in mijn weer-app en dus halen we de kano’s uit de schuur en laten ze aan de andere kant van de oude treinbrug achter het huis te water. Het meertje blijkt een gigantisch meer. Puur genot! We zitten tot laat aan het water. Lezen (het uitgelezen moment om boeken van Noorse schrijvers te lezen), liggen, dutten… Nand, duidelijk de dapperste der Broeckies, duikt zelfs in het meer en amuseert zich te pletter. Filip en ik sluiten de dag af met een wandeling. We spotten een otter (of is het een bever) in het water. Het is donker als we terug zijn. Duidelijk een dag met een gouden randje.
Woensdag 27 augustus: een grijze dag. We plannen een bezoekje aan Kragerø, het stadje vlakbij. Edvard Munch, de schilder, heeft hier een paar van zijn levensjaren gewoond. We wandelen langs een paar plekken die als basis dienden voor zijn schilderijen. De sfeer is niet ideaal: ‘Dit is saai.’ herhaalt de jongste meer dan eens. Ik weet weer waarom ik zo’n dingen liever niet doe met de zonen.
Als we terug bij het huis zijn, is er een man de schapenwei aan de overkant van het beekje aan het uitbreiden. Mats, curieus als hij is, gaat toch eens poolshoogte nemen. Even later zie ik hem ijverig helpen met het zetten van de tijdelijke weipalen en het spannen van lint. Heel wat later komt hij terug binnen. Hij weet plots alles over het huis en de bijbehorende 800 (jawel) hectaren grond, voornamelijk bos. Hij heeft ook 150 kronen gekregen voor zijn hulp. Dat verdient niet slecht hier.
We sluiten de dag af met een vuurtje en marshmallows. We blijven zitten tot het al lang donker is.
Donderdag 28 augustus: Mats wil toch eens gaan kijken naar die 800 hectaren grond van het landgoed. We wandelen tussen bomen en een paar meertjes. We komen ook een beverdam tegen en Mats zijn nieuwe Facebook vriend (die van de schapen) bevestigt dit. Zouden we dan toch dinsdag een bever gezien hebben in het meer aan de overkant? Het wordt een stevige wandeling want Mats slaagt erin ons keer op keer weer een stukje verder te laten wandelen. Nand was de wandeling al vrij snel beu maar dankzij Pokemon Go kon hij ineens weer veel beter wandelen. We rusten uit op de bank van een klein hutje in het bos. Terug gaat beduidend vlotter… ‘t Is vooral bergaf. In de wei hier staan rendieren die gekweekt worden voor het vlees. We halen nog even de kano van ‘t stal maar er staat een stevig windje. Goed voor de armspieren. Zo gaat ook onze laatste dag in Noorwegen voorbij.
Vrijdag 29 augustus: de wekker staat om 5 uur. We moeten om 7 uur in Larvik bij de ferry staan die ons terug naar Denemarken brengt. We gaan niet direct huiswaarts. We boekten nog twee nachten in Billund. We slapen in het Zleep Hotel naast de luchthaven. Onze kamer heeft zicht op de vliegtuigen die landen en opstijgen. Niet helemaal soundproof maar het valt mee met het raam dicht. We eten bij een Italiaan, Bellini Ristorante (een aanrader!) en wandelen wat rond in het centrum van Billund. We merken dat een groot deel van het stadje vol staat met Lego gebouwen, het huis van stichter Ole Kirk en verschillende bedrijfsgebouwen. Het is ook geweldig om zien hoe verschillende Lego elementen in de gebouwen zijn verwerkt. Ik ben nu al blij dat ik Filip heb overtuigd om via deze plek naar huis te gaan. Yes, morgen naar LegoHouse!
Zaterdag 30 augustus: vandaag is de grote dag. Het #legohouse stond al op mijn bucketlist van zodra ik wist dat er aan plannen voor een groot Lego-museum gewerkt werd. Legohouse, here we come. In twee woorden: de Max! De zonen en manlief waren vandaag opnieuw de grootste Lego-fans. Wat we 6 jaar geleden in Legoland misten, krijgen we hier wel te zien: de geschiedenis van Lego. Verder zit het mega-moderne gebouw vol met speelzalen en speelelementen. Overal staan schermen waar je foto’s of selfies kan nemen van/met je bouwwerken. We waren er van opening tot net voor sluiting en hebben ons geen moment verveeld. ‘s Middags aten we in Legohouse bij Mini-Chef waar robots en Lego-mannetjes je eten maken.
Als je ooit in de buurt van Billund bent, zeker het #legohouse bezoeken (en neen, dit is niet gesponsord). We sluiten de avond af bij de Italiaan van gisteren. Nand en Mats laten zich verleiden tot een large Cola (75 cl). Da’s tof voor de foto’s. Morgen volgt nog een trip van 850 km om het eind van de schoolvakantie en het nieuwe schooljaar tegemoet te rijden.
Opnieuw hebben we een prachtige vakantie achter de rug, zijn we massa’s ervaringen en herinneringen rijker.
Moge de Corona-crisis snel achter de rug zijn, zodat we terug kunnen beginnen plannen.
