Insel Poel stond in het lijstje met tips van mijn Duitse collega en wat ik erover las sprak me wel aan: een eiland voor natuurliefhebbers, wandelaars en fietsers. In de reisgids die ik thuis al kocht, vond ik een fietstochtje van 20 km. Ideaal voor ons gezinnetje.
Ergens rond 11:30u parkeren we 100 km verderop in Kirchdorf en halen we de fietsen van het fietsenrekje. De thermometer van de auto geeft op dat moment al 32 graden aan: een hete zomerdag.
We volgen netjes de route uit de reisgids (ter plekke is het zoeken naar de houten wegwijzers met een vuurtoren op) en maken we kennis met de verschillende facetten van het eiland. We vertrekken langs een landweggetje tussen de graanvelden (en in de verte is er weer een maaidorser aan het werk); passeren een sojaveld en lijnzaad (met dank aan onze specialist voor de identificatie). We pikken een geocache mee (maar hebben natuurlijk weer een balpen vergeten). De geocacher die net op dat moment dezelfde cache komt zoeken, ziet er veel professioneler uit. Hij is zelfs met zijn auto het veldweggetje opgereden dat duidelijk niet bestemd is voor auto’s. Een echte dus.
Even later gaat het dan langs een paadje tussen de bomen (de schaduw was meer dan welkom) met aan de rechterkant zicht op zee. Genieten! Echt genieten!
Ondertussen maken we ook kennis met de Oost-Duitse badcultuur. De automaten die aan de strandtoegang staan, worden netjes genegeerd. Een Duitser zegt ons: “De natuur is voor iedereen. Je moet niet betalen voor strand en zee”. Verder zoeken veel Duitsers gewoon de rust op. Ze zoeken een kleine toegang tot het smalle strand en baden daar veelal naakt.
Na de picknick met zicht op zee, merken we dat Nand een platte band heeft. Gelukkig komt opnieuw een behulpzame Duitser in het vizier. Hij leent even een goeie fietspomp van een andere fiets en wat later kunnen we verder. Voor even toch.
Tussen Am Schwarzen Busch en Timmendorf Strand moeten we een paar honderd meter onze fiets duwen door het mulle zand om dan juist daarna opnieuw te merken dat Nand zijn band terug plat staat. Gelukkig deden we nog niet de moeite het fietsstoeltje van mijn fiets te halen. We gaan nog even te voet verder en laten Nand zijn fiets achter bij een pad dat naar een dorpje verderop leidt. We zullen zijn fiets ‘s avonds wel oppikken. Nand gaat bij mij achterop en ik trap stevig door met 25 kg extra achterop. Bij Timmendorf Strand hebben we allemaal nood aan extra drank (want alles is op) en verkoeling.
We drinken Apfelschorle en proberen af te koelen op het strand. Hier is het over de koppen lopen op de smalle strook strand.
Wat me opnieuw opvalt is het aparte uiterlijk van sommige Duitsers. Hier in Duitsland heb ik al veel meer mensen gezien met blauw of paars haar dan ik op een jaar in België zag. En alles lijkt hier gewoon heel normaal. Ook tattoos zijn heel erg in. Ik vraag me nog altijd af of de Monster tattoo op de kuit van de man in de supermarkt echt was. Besluit? Duitsers lijken erg verdraagzaam en ze lijken ook echt een statement te maken met hun looks.
Het laatste stukje van de tocht korten we in. Te warm en ook te vermoeiend met Nand achterop. We kloppen af op 20 km als we terug bij de auto komen en net op dat moment lijkt het weer om te slaan. Er komt een stevig windje opzetten. We pikken Nand zijn fiets op en rijden even later in de gietende regen terug naar Glaisin. De ribbekes smaken, met dank aan kok Filip.
