In ons blootje

Vorige vrijdag namen de echtgenoot en ik een time-out (zo ergens tussen 10 en 17u). Geen weekendje weg zonder de kinderen (ik zou niet weten waar en bij wie we onze kroost kunnen achterlaten voor een paar dagen), gewoon een dagje zalig niks doen in de sauna. Even onthaasten, en ook wel: een volle 7 uur zonder telefoon, internet of mailtjes. Dat kan een mens ook gelukkig maken. Niks doen is misschien niet helemaal correct want voor de mango-scrub moeten we wel zelf onze handen uit de mouwen steken. Maar de massage met bamboestokken was gewoon genieten.

En dan waren er natuurlijk ook de verschillende sauna’s, het stoombad, de relaxatieruimte, … We voorzagen onszelf van badkledij zodat we makkelijk konden beslissen welke richting we uitgingen. En dus begonnen we de dag in het ‘bloot’-gedeelte. Ik zal eerlijk zijn, mijn lijf is dat niet meer van een jonge deerne, heeft nodige vetkwabben hier en daar, en mijn borsten lijken de strijd tegen de zwaartekracht stilaan te verliezen. Redenen genoeg om te begrijpen dat ik me niet graag helemaal bloot geef.
Mijn tactiek is de volgende: ik zoek een haakje in een hoekje net naast de ingang van de sauna; trek in alle haasten de badjas uit om daarna na nog sneller met een handdoek lijf en leden te bedekken (in ieder geval toch het lijf, de leden net iets minder).
In het zwembad is het natuurlijk wennen. Geen extra laagje stof om die borsten op z’n plaats te houden, elk van beide lijkt soms een eigen richting uit te willen. En onopgemerkt het zwembad uitkomen, dat lukt gewoon niet.

Misschien het ideale scenario voor ‘Wat als …’? Wat als je een collega in de sauna tegenkomt? (zouden er al bedrijven een personeelsactiviteit in de sauna georganiseerd hebben?) of ‘Wat als je de burgemeester in de sauna tegenkomt?’ (ter info: onze burgemeester is momenteel niet meteen mijn beste vriend.).

Ik doe dat natuurlijk ook niet elk week, zo maar even in mijn blootje in het zwembad. Ik herinner me nog dat we in het laatste jaar hoger onderwijs voor een studiereis naar Finland trokken. Het is daar dat ik kennis maakte met een echte openbare Finse sauna en ik voor het eerst in mijn leven in mijn naakie rondjes zwom in het zwembad.

Er zijn natuurlijk altijd mensen die maar al te graag hun edele delen ten toon spreiden en languit op de ligstoel liggen. Je moet al moeite doen om ernaast te kijken. Soit, net zoals geen twee (of eerder vier) borsten hetzelfde zijn, zijn ook geen twee piemels hetzelfde.

Om iets te eten op restaurant, heb ik toch liever nog een extra laagje onder mijn badjas. Tja, los in de bloes is ook niks voor mij.
En het saunagedeelte in badkledij? Als je daar zit te zweten in de sauna, dan heb je liefst helemaal niks aan; maar om gewoon te lummelen is dat laagje lycra geen probleem.

Die saunabeurten leken alle vermoeiheid die verscholen zat in mijn lijf naar boven te halen. Had het gekund, zou ik gewoon de rest van de namiddag soezend hebben doorgebracht, ik zou uren kunnen slapen (of zo voelde het toch). Ik had zelf het fut niet mijn leesboek vast te pakken (en dan moet het toch serieus zijn). Zou er iemand nog in staat zijn om na zo’n saunadagje een stapje in het nachtleven te zetten?

Zoals elke keer zeiden we onderweg naar huis: “dit moeten we vaker doen”. Zoals elke keer zal het weer bijna een jaar duren voor we nog eens zo’n dagje niks doen plannen voor onszelf.