Moederdag en zo

Vorige zondag was het moederdag. Een dag waarop elke mama toch hoopt om een extra verwend te worden (en dat hoeft echt niet per se een materieel kado te zijn). De mijne verwende ik -symbolisch misschien- met een bloemetje op haar graf.

Toen ik daarjuist deze en deze post las, werd me duidelijk dat ik niet de enige was die geen al te supere moedertjesdag had. De dag begon nogthans goed met Mats die zo fier als een gieter z’n “boontje voor mama” (dat hij ergens achter in z’n kleerkast had verstopt) kwam afgeven, Arne was onderweg naar ons bed Mats tegengekomen met die boon in z’n handen en had rechtsomkeer gemaakt om ook in zijn kast te rommelen en ja, daar kwam verrassing nummer twee. Nand had eerder al een armband voor mama bij.
Omdat mama als eerste kleren aan had, was het ook mama die naar de bakker ging (ik mag niet klagen, gewoonlijk is het manlief die de bakker frequenteert). Mama had wel eens zin in de rommelmarkt, maar omdat de kinderen niet echt te vinden waren voor het idee – ik had geen zin om met een stel nukkige kinderen rond te lopen- werd dat ook snel afgeblazen. Resultaat: mama verdween achter de stijkplank en het fornuis, manlief dook de regenput in (bij het aansluiten van ons nieuwe wasmachine op het regenwater was hij op andere problemen gestoten – wortels van klimop en zo die zich aldaar genesteld hadden).  Om het verhaal kort te houden, ik hoop op een fijnere moedertjesdag volgend jaar.

Wat is dat toch met mannen (of toch mijn man) en datums?
Mijn verjaardag werd ook al eens vergeten (en misschien wel meer dan één keer), volgend weekend zijn we 12 jaar getrouwd (ik ben nu al curieus). Als je vraagt naar de geboortedatum van onze kinderen, dan moet hij twee keer nadenken. Tja, ik vrees dat een stel mannenhersenen anders in elkaar steekt (in ieder geval die van de mijne) en dat er bij de programmatie van dat brein iets moet misgelopen zijn met de kalenderfunctie. Hoewel hij heeft wel een HTC met geweldige kalenderfunctie.

Na 17 jaar zou ik natuurlijk beter moeten weten. ‘t Is niet dat hij niet attent is hoor, ‘s avonds krijg ik regelmatig nog een smoothie of een dessertje voorgeschoteld. En onze regenwaterput is ondertussen ook ontworteld en terug opgesmukt. Neen, mijn ventje is zo slecht nog niet.
Ik heb bij onze trouw z’n goeie en z’n minder goeie kantjes erbij genomen (er daagt me zelfs nog een tekst in die lijn van tijdens onze trouwmis), maar je blijft toch hopen … En als het echt op kadootjes aankomt, hij heeft al tips (lees:  hebbedingen) genoeg zien passeren 😉

Maar terloops toch ook even melden dat het ook anders kan, het internet staat er deze dagen vol van. Ter inspiratie misschien?