Vava had kleine poesjes.Met de twee poesjes ging het goed, tot mamapoes plots besliste dat het genoeg geweest was en de poesjes aan hun lot overliet. We zagen dat de poesjes magerder werden, maar toen één van de twee kleine poesjes stierf. Mats was er helemaal ondersteboven van, en daarom besloten we om in te grijpen. Het overblijvende poesje mocht bij ons op poezenhotel. Dag één gingen we meteen even langs de dierenarts want Minneke zag er ook niet al te best uit.
Wat medicatie en krachtvoer moesten het verschil maken.
De eerste weken logeerde Minneke hier elke nacht in de hal en wasplaats. De poezenbak die we maakten was direct in gebruik (een poes is blijkbaar makkelijker zindelijk te krijgen dan een kind …). Ondertussen slaapt Minneke af en toe in de garage bij vava want het is echt wel de bedoeling dat Minneke bij vava blijft (maar gewoonlijk zegt wel iemand “Mama, we moeten Minneke nog meepakken als we daar vertrekken). Drie kinders en een man is voor mij voorlopig genoeg in mijn huishouden en we wonen net naast een drukke baan. Als Minneke hier zou buitenkomen, vrees ik het ergste.
Minneke is op een paar weken tijd ook helemaal veranderd, ze zit goed in haar vel en is heel speels geworden. Elke van onze drie kinders zijn erg begaan met Minneke, maar Nand z’n betrokkenheid steekt er toch met kop en schouders boven uit. “Oes, oes, …” zegt hij dan, jawel, Minneke is zijn beste vriendje!
