Ik houd van “mooi”. Ik kan uren kijken naar mooie dingen. In de winkel is het soms moeilijk om het rek met de interieurtijdschriften te passeren zonder in de verleiding te komen. Misschien dat mijn opleiding Productontwikkeling van lang geleden daar voor iets tussen zit.
Toen we gingen trouwen kochten we een aantal Bulo kastjes uit hun M2 collectie in een stockverkoop die nu in onze living redelijk wat rommel herbergen. Mooi en functioneel.
Over het ontwerp van onze keuken zijn heel wat nachtjes gegaan want daar moest mooi samengaan met vooral functioneel. (Ik vraag me nog steeds af hoeveel mensen de bediening van hun oven of microgolf bekijken alvorens tot een aankoopbeslissing over te gaan. Wij zijn bewust van Miele (ons eerste gedacht) overgestapt naar AEG omdat we vreesden dat de Miele ging tegenvallen in gebruik. We zijn daarvoor eerst tot in ik-weet-niet-meer-waar gereden omdat nergens anders een showroom vindt waar je alle toestellen eens kan vergelijken en proberen.)
En sinds deze week fleurt dit heel lief olifantje onze hal op. Een verjaardagskadootje aan mezelf, gewoon omdat het zo mooi is (en voor een keertje hoeft het eens niet functioneel te zijn). Oorspronkelijk wilde ik op zoek naar één of ander kunstig object, maar dit plan werd wegens 3 kinders in huis op een heel lange baan geschoven. Toen ik dit olifantje zag was ik direct verkocht (hoewel het nog even duurde eer ik besliste om er eentje te kopen). Een ander koopt misschien handtassen van Nathan of een dure juwelen. Mijn duurste handtas heeft misschien 100 euro gekost en gaat al jaren mee, mijn duurste juweel is mijn trouwring.
Dat er aan dit olifantje een design-staartje hangt is bijkomstig, maar het bewijst wel dat mooi ook tijdloos kan zijn.
Staan nog op mijn lijstje van mooie design dingen: de primary pouf 01 en de .03 chair. Maar dan moet ik eerst eens aan de lotto beginnen. Dromen is toch ook mooi …
