25 weken zwanger: we zijn dus al even voorbij de helft van onze zwangerschap. En dan merk je dat elke zwangerschap toch anders is. Bij de vorige twee moest ik bv regelmatig overgeven tot 3 maand zwangerschap, nu heb ik tot vorige week om de paar dagen braakneigingen gehad ‘s morgens zodra ik uit bed kwam.
Bij Mats had ik ergens in de 4e maand of zo, enorme last van vermoeidheid (het feit dat mijn moeder toen in het ziekenhuis lag en net een heel zware operatie had ondergaan, zal er natuurlijk ook mee te maken gehad hebben). Ik heb toen op doktersvoorschrift een week rust moeten nemen, en nadien ging het stukken beter.
En nu? Nu voel ik me na 5 maand nog steeds erg moe. Ik probeer dagelijks in bed te gaan rond 22u om dan ten laatste om 7u er terug uit te komen. Ga ik pas na elven slapen, dan ben ik de volgende dag een wrak. En elke dag voel ik in de loop van de namiddag de vermoeiheid opkomen. Volgende week nog een week werken en dan staat de Paasvakantie voor de deur. 3 Dagen werken dan op 2 weken tijd en een weekje uitwaaien aan zee. Ik kijk er naar uit (dat ik ondertussen wel eerst nog een seminarie over usability moet in elkaar boksen zal ik maar even achterwege laten). Na de Paasvakantie is april al begonnen en kan ik al beginnen uitkijken naar de lange weekends in mei … en dan is het eind in zicht.
Ik had gehoopt van deze laatste zwangerschap meer te genieten dan de vorige (de ziekte van mijn moeder maakte dat minder makkelijk) maar full-time werken, twee kinders thuis, de was en de plas en een man die ‘s avonds pas na 19u thuis is, maken daar geen evidentie van. En nu ik erbij nadenk, ik geloof zelfs niet dat er ondertussen al een foto is genomen van die als maar dikker wordende buik.
