“Die blog van jou … lang geleden dat je er nog iets postte”, zie Filip daarjuist.
Hij heeft natuurlijk gelijk, maar het is niet altijd even evident om ergens tijd te vinden. Ik werk 4 dagen per week, voorlopig toch want ouderschapsverlof is eindig. Gelukkig ben ik dit jaar spaarzaam geweest met vakantie en ben ik tot eind dit jaar nog bijna elke woensdag thuis. Voor 2008 zal er dus nog eens grondig gecijferd en onderhandeld moeten worden. Terug fulltime? Op ‘t werk eens grondig informeren naar de mogelijkheid van 4/5e?
Die woensdag is dus super, maar aan het eind van de dag ben je blij dat je nog even kan relaxen in bad. Kindjes naar school, inkopen, kindjes van school, koken, strijken, kindjes bezig houden, bib, Arne naar korfbal brengen, ….
Daarstraks nog zat ik met Mats in zijn leeszetel en net voor hij in bed moest zei ik dat hij morgennamiddag bij moeke mocht gaan spelen (omdat mama voor één keer haar vrije dag geruild heeft). “Neen mama”, zei ons kleine kereltje, “ikke niet bij moeke spelen”. “Wat ga je dan doen?” “Ikke morgen bij mama thuis spelen.”
Geloof me, m’n moederhart was weer gebroken.
Sinds september ben ik nu elke morgen thuis (voordien zat ik op 6:40 al in de auto), en zit ik samen met papa, Arne en Mats aan het ontbijt. Ik vertrek tussen 7:30 en 8:00 richting werk om dan ergens rond 18u terug thuis te komen.
Kindjes oppikken en met de nodige tegenstrubbelingen in bad krijgen om dan nadien Arne nog aan z’n huiswerk te krijgen.
Ergens na 19u. is dan Filip thuis, meestal net op tijd om Mats nog een slaapzoentje te geven en om met Arne nog wat woordjes te oefenen. Gelukkig kookt Filip graag en kookt hij nog snel zodra de jongens slapen. Ik ga soms nog een half uurtje joggen om daarna snel te eten, opruimen en -als de berg weer veel te hoog wordt- strijken.
Als ik dan uiteindelijk in de zetel raak, ben ik blij dat ik gewoon nog even achter m’n computer kan kruipen. Even rondsurfen om dan wat later in bed te kruipen.
Tijd … ik wou dat ik er wat meer van had ….
