Dat liedje spookte de laatste dagen al wel vaker door m’n hoofd.
Een paar weken geleden kreeg zoonlief een boekje mee met vakantieactiviteiten van de gemeente: spelnamiddagen, sportweken, … Misschien wel de manier om vava en moeke (de vakantie-oppassers van dienst) een weekje te ontlasten? Zoonlief gevraagd of hij het zag zitten om zo’n jungleweek mee te doen. En wonder boven wonder, geen probleem.
“En gaan daar dan kindjes zijn die ik ken?” “Misschien wel of misschien niet” was het eerlijke antwoord van mama.
Naarmate de jungleweek naderde, kwam een paar keer out of the blue de vraag of hij, als de eerste dag niet leuk zou zijn, hij de volgende dag mocht thuisblijven: het “grote mond – klein hartje” syndroom dus. Wat gaat er toch rond in zo’n kinderhoofdje?
Maandagmorgen was het dus zover. Met een klein hartje is hij daar achtergebleven, maar ‘s avonds kon z’n enthousiasme niet op. Over thuisblijven werd al niet meer gesproken en ondertussen is het al “is het nog maar twee dagen? Ik wil dat het langer duurt!”.
Neen, ik denk dat die jungleweek een schot in de roos is. Vriendjes heeft hij ondertussen ook al gemaakt, hoewel hij ze niet bij naam kent. De ene vriend heeft een trui met een boot op (tja en als die morgen een ander trui aanheeft, vroeg ik me daarstraks af) en het vriendinnetje (met de roze haarband en bloemetje) is heel slim want die weet al dat 200 plus 200 400 is.
Vrijdag is het zover … dan mogen de kids verkleed naar de laatste jungledag. Arne (want zo heet onze oudste zoon) wil als leeuw gaan. Ik ga morgen dus nog een lange avond tegemoet, want mama is van plan een echte leeuwenstaart te maken. Hoe de rest van de outfit er moet uitzien is natuurlijk nog een raadsel ;-).
Ter info: ik meen me te herinneren dat ik pas een paar weken geleden op de radio hoorde dat de zanger van bovenaan vermeld nummer overleden is ….
