Familieweekendje weg: Roompot Ferien Resort Cochem

Het lijkt een jaarlijkse traditie te worden: familieweekend met de schoonfamilie. Een verblijf vinden en boeken voor het Pinksterweekend – ik vermoed één van de duurste weekends op het jaar- leek geen evidentie. De meeste vakantiehuizen waar we informeerden waren reeds bezet, uiteindelijk werd het Duitsland, Roompot Ferienresort Cochem. Een heel eind rijden, maar nog schappelijk van prijs. Duitsland, een stapje in het onbekende want eigenlijk zijn waren we helemaal niet Duitsland-minded.

En de bevindingen?

Het vakantiepark:

• Ook al hadden we ergens eind vorig jaar al gereserveerd, toch kregen we een niet zo’n interessante locatie toebedeeld. Het allereerste huisje aan het toegangsstraatje voor toch wel zo’n 200 bungalows. En aangezien er geen autoverbod was, passeerden er dagelijks best wat auto’s én lawaaierige Nederlanders.
  Gelukkig hadden we naast ons huisje nog een schoon grasveldje voor de kleinsten.
• Het huisje was wel in orde, met wasmachine en droogkast.
• Een paradijs voor de golfer (alleen spijtig dat wij niet zo’n golfers zijn, de jeugd heeft zich in ieder geval goed geamuseerd met het zoeken naar verdwaalde golfballen.)
• Een mooi uitzicht.
• Basic zwembad, maar voldoende voor een frisse duik.
• Voor de dame aan de receptie: dank je wel voor het noteren van onze klacht ivm het gebrek van legplanken in de ijskast. De ons beloofde heer van technische dienst moet zeker in rook opgegaan zijn.
• Voor de dienst die ons zo netjes de deurbadges en de aanreisinfo toestuurde: een klein plannetje of een extra aanwijzing voor de GPS was ook meer dan welgekome geweest.
• En voor de man in de rolstoel die zo vriendelijk was ons uit te leggen waar we dan uiteindelijk dan wel moesten zijn: dank je wel (anders waren we daar nog steeds aan het rondtoeren).

En voor de rest:

• Een fijn gezelschap
• Een prachtige omgeving, natuur en vergezichten, vooral de wijngaarden bij de Moezel konden me bekoren.
• Misschien een tikkeltje te toeristisch
• Effe diep gegaan bij het verkennen van ons geplande wandeltochtje met de fiets (conditie meisje, conditie …)
• Een leuke wandeling, die ook wel leek op een hindernissenparcours (er moet daar een grootse storm door de streek geraasd hebben, het aantal omgevallen bomen was niet te tellen.)
• Een nog leukere fietstocht, waar onze kinders – en vooral Mats – ons wisten te verbazen met hun moed en volharding. Mats fietste zonder al te veel moeite de volle 22 km mee (waarvan de helft op een onverhard veldweggetje).  Hij heeft er een massa dikke duimen mee verdiend!
• Een bezoekje aan de Reichsburg van Cochem.
• Een Arne die zich als een ware fotograaf en journalist ontpopte. Alles wat we deden werd nauwkeurig op de beeldplaat vastgelegd. Ook al zorgde zijn onbezonnen gedrag (plots stoppen met de fiets omdat hij iets zag dat het fotograferen waard was) voor wat gevloek van mijnentwege, toch viel het me weer op dat zoveel dingen Arne mateloos kunnen interesseren en boeien. De druivelaars op de stijle bergflanken van de Moezel (en het ingenieuze liftsysteem dat de plaatselijke wijnboeren gebruiken), de Reichsburg, … Vandaag (facultatieve vrije dag op school) amuseerde dezelfde journalist zich met het maken van een filmpje met de foto’s die hij nam. Het filmpje was bijna klaar toen ik hem ging ophalen bij vava (ik wist zelfs niet dat er iets als “windows movie maker” bestond).
• Kleine Nand die niet weg te slaan was van z’n kleine fietsje.
• Een ventje die deze keer 23 mei niet vergeten was.
• Culinaire verwennerij.
• En nog zoveel meer …
  

En ook de Duitsers houden duidelijk nog van traditie. Deze codes op de voordeuren wekten onze interesse. En dankzij “tinternet” was het raadsel snel opgelost.

Volgend jaar nog een keertje?